In de tweede helft van de 19e eeuw raakten Haagse bedrijven steeds meer geïnteresseerd in het produceren van eigen films. Dit medium werd immers een steeds goedkopere en efficiëntere manier om reclame te maken voor producten en beelden. Bovendien kon film ook worden gebruikt om verkopers of andere werknemers te trainen – en zo tijd en geld te besparen. In 1891 werd in Den Haag de eerste filmstudio ter wereld opgericht door het Amerikaanse bedrijf Edison Kinetoscope Company. Dit bedrijf was twee jaar eerder opgericht door Thomas Alva Edison , een van de meest invloedrijke uitvinders uit de geschiedenis. Het eerste professionele filmproductiebedrijf werd enkele maanden later in Utrecht opgericht door Karel vanWolferen, een meubelmaker die filmmaker wilde worden. VanWolferen is een van de eerste ons bekende regisseurs die werkte met natuurlijk licht in plaats van elektrisch licht. Hij kreeg ook toestemming van lokale autoriteiten om speciale locaties voor zijn films te creëren. Dit zijn zowel interieurs zoals huizen of kantoren als buiten zoals tuinen of zelfs boten op de gracht.
The Hague Film Festival
Den Haag staat wereldwijd bekend als de "ontmoetingsplaats van film en fotografie" vanwege het jaarlijkse filmfestival. Het festival wordt sinds 1938 jaarlijks gehouden. Het festival is met de jaren groter geworden. Naast een groot programma met vertoningen biedt het workshops en andere evenementen ter ondersteuning van de uitwisseling van kennis en cultuur op het gebied van film en fotografie.
Het festival wordt georganiseerd door de Stichting Fotomuseum Den Haag (SFTH), maar het evenement is toegankelijk voor het publiek. De toegang is gratis en het festival vindt plaats op verschillende locaties in de stad, waaronder de Gebr. Van Hecke collectie fotografie, het eigen pand van het Fotomuseum en andere locaties.
Het naziregime en de productie van schoolfilms
Den Haag was tussen de twee wereldoorlogen een zeer actieve filmstad. Sommige van deze films werden geproduceerd door het naziregime. Ze werden gemaakt om de superioriteit van het Derde Rijk te tonen en het Nederlandse publiek te hersenspoelen. Het regime had een speciaal kantoor dat films produceerde. Het kantoor was gevestigd in de stad en had verschillende gebouwen rond het Korte Voorhout. De films die door het naziregime werden gemaakt hebben de oorlog niet overleefd. Van de films die in het interbellum werden geproduceerd, zijn er echter wel enkele bewaard gebleven. Sommige van deze films worden nog steeds vertoond op filmfestivals en in musea. Als je op internet zoekt op het woord "Den Haag" kun je een paar van deze films vinden.
Bedrijfsfilm in Den Haag over de naoorlogse periode.
Na de Tweede Wereldoorlog bleven Nederlandse bedrijven films maken. Deze films gingen meer over het bedrijf zelf en zijn activiteiten. De regisseurs waren meestal leden van de bedrijfsleiding, en ze gebruikten meestal rechttoe rechtaan documentaire filmtechnieken. De bedrijfsfilms zijn niet erg bekend. Ze worden niet vertoond op festivals en worden niet vaak genoemd in boeken over de Nederlandse filmgeschiedenis. Daarom zijn ze niet gemakkelijk toegankelijk.
Conclusie
De vroege filmgeschiedenis van Bedrijfsfilm in Den Haag is goed gedocumenteerd en blijft een belangrijke bron van informatie over de stad en haar inwoners rond de eeuwwisseling. De filmgeschiedenis van Den Haag is echter ook het verhaal van de ontwikkeling van de filmindustrie in Nederland als geheel. Voortgekomen uit het enthousiasme van één man, telde Den Haag aan het begin van de 20e eeuw meer dan een dozijn filmproductiemaatschappijen. Ook Amsterdam, Rotterdam en Utrecht hadden tegen die tijd hun eigen studio's. Met de opkomst van de televisie als het meest populaire medium voor uitzendingen in Nederland aan het eind van de jaren zestig nam de belangsteling van de sector voor het produceren van films af. Daarna werden de meeste Haagse studio's gesloten. De weinige overgebleven filmproductiebedrijven gebruiken het medium nu voor korte films en reclame.